Onderstaande tekst is uitgesproken tijdens de H. Mis op 3 november 2019 in Bovenkerk
Wij staan vandaag stil bij het overlijden, inmiddels ruim een jaar geleden, van Henk Helsloot.
Wij staan er niet voor niets bij stil, want Henk was en is een icoon. Een icoon van geloof, hoop en liefde; van alle drie heel veel.
Met de steun van boven waar Henk onvoorwaardelijk op vertrouwde, heeft Henk in Brazilië zijn levenswerk verricht. De steun van boven gaf hem de vleugels en inspiratie om zijn geloof niet alleen in woorden te belijden, maar vooral in daden om te zetten. Het sociaal centrum in Capão Bonito is het resultaat. Een groot, groen, glooiend terrein met veel gebouwen: leslokalen, praktijkruimten, een kapel en een grote eet- en feestzaal. Maar wat vooral in het oog springt op het Centrum zijn de honderden kinderen die er op weekdagen zijn. De leslokalen, praktijkruimten en al die andere gebouwen vullen zich met gelach, geroep en geroezemoes. Maar ook met de aandacht van de kinderen die lessen volgen, instructie krijgen en van een gezonde lunch genieten. Naast de persoonlijke herinneringen aan Henk als markant man, zijn het díe beelden van het Centrum die een kostbare, maar ook kwetsbare, nalatenschap vormen.
Kostbaar, omdat het Centrum voor veel kinderen een poort naar een toekomst met perspectief vormt. Kinderen in moeilijke persoonlijke omstandigheden, soms uit gebroken gezinnen. Het zijn de kinderen die makkelijk op paden terechtkomen die naar armoede, uitzichtloosheid en criminaliteit leiden. Opvang en onderwijs op het Centrum kunnen dan nét de afslag zijn naar ontwikkeling, studie en beroep.
Maar ook kwetsbare nalatenschap, omdat Henk – ook al had hij een enthousiast team om zich heen verzameld – de touwtjes stevig in handen had en persoonlijk het Centrum langs vele financiële en praktische klippen en kapers stuurde. Naast icoon dus stuurman op een schip dat in riskante wateren vaart.
Wij met zijn allen kunnen dat schip niet besturen, dat doet nu de Braziliaanse bemanning met Kemilly als vrouwelijke, doortastende kapitein. Wij kunnen – en moeten – het Centrum niet besturen; wij kunnen de huidige leiding, het personeel, maar vooral de kinderen van het Centrum wel blijven steunen, praktisch en financieel. Wij willen eerlijk en transparant zijn dat het Centrum nog niet geheel hersteld is na het overlijden van Henk. Om het herstellen van het Centrum te bevorderen, ondersteunen wij het Centrum momenteel op meerdere manieren. In de aankomende kerstbrief zullen wij hier meer over vertellen.
Namens het bestuur van de Stichting Handreiking over Oceanen bedank ik u voor alle belangstelling en steun in de voorbije jaren. Het was en is hartverwarmend dat zoveel mensen zoveel harten onder zoveel riemen staken. Vandaag is hier ook een mogelijkheid voor. Van één van de twee collectes vandaag is de opbrengst geheel bestemd voor het Centrum.
Wij hopen dat wij als bestuur van Handreiking over Oceanen steun kunnen blijven bieden, maar vooral dat u Henk en het prachtige Centrum dat hij achterliet in gedachten, met woord en daad wilt blijven steunen.