Onderstaande tekst is uitgesproken tijdens de H. Mis op 3 november 2019 in Bovenkerk
Wij staan vandaag stil bij het
overlijden, inmiddels ruim een jaar geleden, van Henk Helsloot.
Wij staan er niet voor niets
bij stil, want Henk was en is een icoon. Een icoon van geloof, hoop en liefde;
van alle drie heel veel.
Met de steun van boven waar
Henk onvoorwaardelijk op vertrouwde, heeft Henk in Brazilië zijn levenswerk
verricht. De steun van boven gaf hem de vleugels en inspiratie om zijn geloof
niet alleen in woorden te belijden, maar vooral in daden om te zetten. Het
sociaal centrum in Capão Bonito is het resultaat. Een groot, groen, glooiend
terrein met veel gebouwen: leslokalen, praktijkruimten, een kapel en een grote
eet- en feestzaal. Maar wat vooral in het oog springt op het Centrum zijn de
honderden kinderen die er op weekdagen zijn. De leslokalen, praktijkruimten en
al die andere gebouwen vullen zich met gelach, geroep en geroezemoes. Maar ook
met de aandacht van de kinderen die lessen volgen, instructie krijgen en van
een gezonde lunch genieten. Naast de persoonlijke herinneringen aan Henk als
markant man, zijn het díe beelden van het Centrum die een kostbare, maar ook
kwetsbare, nalatenschap vormen.
Kostbaar, omdat het Centrum
voor veel kinderen een poort naar een toekomst met perspectief vormt. Kinderen
in moeilijke persoonlijke omstandigheden, soms uit gebroken gezinnen. Het zijn
de kinderen die makkelijk op paden terechtkomen die naar armoede,
uitzichtloosheid en criminaliteit leiden. Opvang en onderwijs op het Centrum
kunnen dan nét de afslag zijn naar ontwikkeling, studie en beroep.
Maar ook kwetsbare
nalatenschap, omdat Henk – ook al had hij een enthousiast team om zich heen
verzameld – de touwtjes stevig in handen had en persoonlijk het Centrum langs
vele financiële en praktische klippen en kapers stuurde. Naast icoon dus
stuurman op een schip dat in riskante wateren vaart.
Wij met zijn allen kunnen dat
schip niet besturen, dat doet nu de Braziliaanse bemanning met Kemilly als
vrouwelijke, doortastende kapitein. Wij kunnen – en moeten – het Centrum niet
besturen; wij kunnen de huidige leiding, het personeel, maar vooral de kinderen
van het Centrum wel blijven steunen, praktisch en financieel. Wij willen
eerlijk en transparant zijn dat het Centrum nog niet geheel hersteld is na het
overlijden van Henk. Om het herstellen van het Centrum te bevorderen,
ondersteunen wij het Centrum momenteel op meerdere manieren. In de aankomende
kerstbrief zullen wij hier meer over vertellen.
Namens het bestuur van de
Stichting Handreiking over Oceanen bedank ik u voor alle belangstelling en
steun in de voorbije jaren. Het was en is hartverwarmend dat zoveel mensen
zoveel harten onder zoveel riemen staken. Vandaag is hier ook een mogelijkheid
voor. Van één van de twee collectes vandaag is de opbrengst geheel bestemd voor
het Centrum.
Wij hopen
dat wij als bestuur van Handreiking over Oceanen steun kunnen blijven bieden,
maar vooral dat u Henk en het prachtige Centrum dat hij achterliet in
gedachten, met woord en daad wilt blijven steunen.